A "axuda humanitaria" como pretexto para a intervención militar de EUA en Venezuela

Adrián Sotelo Valencia - 21 Feb 2019

O goberno venezolano, que reiteradamente insistiu e fixo chamados a dialogar desde 2014 coa oposición en calquera instancia e lugar, encarna deste xeito os ideais dos pobos latinoamericanos e caribeños que loitan contra toda forma de intervención imperialista e os intentos de reimplantar o colonialismo e a servidume en pleno século XXI

 EUA pretende enfrontar os seus graves problemas de supremacía e a decadencia imperialista do capitalismo histórico no século XXI. E faino cos instrumentos e esquemas propios e obsoletos utilizados durante os séculos XIX e XX.

 Na antesala de decidir se EUA intervén militarmente ou non en Venezuela -o cal depende principalmente entre outros factores, da cohesión das forzas armadas e do apoio popular ao goberno bolivariano que até o de agora permanecen incólumes- continúa o asedio e a provocación mediante a presunta e caritativa "axuda humanitaria" que tanto a oposición de ultradereita como o goberno daquel país supostamente pretenden introducir para "paliar " a "carencia" de alimentos e de medicinas á poboación.

 Resulta tan absurdo o anterior que, despois de que o goberno ianqui practicamente confiscase-roubase a empresa CITGO que Venezuela posúe en EUA por un valor duns 30.000 millóns de dólares en activos e en contas no exterior, a suposta axuda resulta completamente ridícula e provocadora xa que equivale a 20 millóns desa moeda e que, como afirmou o mandatario venezolano, consiste en comida podre ou como máximo chatarra, o que revela a intención oculta do réxime norteamericano de construír mediaticamente a imaxe dun goberno "ditatorial" que impide "socorrer" a súa poboación.

 Seguindo as ordes de Washington o réxime colombiano de Iván Duque prestou o seu territorio dar raia con Venezuela para montar e executar esta provocación que se concretou o sábado 16 de febreiro cando aterrou un avión militar norteamericano na cidade colombiana de Cúcuta, lindeira con Venezuela, onde viaxaba o senador norteamericano de ultradereita, Marco Rubio, que é unha dos principais cabezas do golpe de estado contra o goberno bolivariano. Esta situación insólita dun parlamentario que viaxa ilegalmente en transporte militar, máis que revelar unha condición de forza, pola contra, é un fiel reflexo da desesperación que priva en Washington que ten que enviar un dos seus principais entes para dirixir as manobras intervencionistas montando un fenomenal show ao mellor estilo de Hollywood.

 En franco despregamento mediático dos medios corporativos dirixidos desde Washington e replicados polos latinoamericanos como Clarín, El Mercurio, O Globo, TELEVISA, etc., o domingo informouse de que o autonomeado "presidente encargado" de Venezuela por Donald Trump ía mobilizar 600.000 "voluntarios" para repartir a comida lixo sen explicar como se ía introducir en territorio venezolano sen contar cos permisos e trámites legais previos, así como sen a anuencia do goberno lexítimo do presidente Maduro e do pobo chavista.

 Violando todos os preceptos e principios do dereito internacional, dado que tanto no Consello de Seguridade das Nacións Unidas, como no ministerio de colonias que é a OEA, nunca se aprobou o envío de "axuda humanitaria" ou doutra índole, a Venezuela, está acción unilateral decidiuna única e exclusivamente EUA baixo a ameaza de invadir ese país se este insiste en negar a devandita "axuda" e en supostamente "violar" os dereitos humanos que, por certo, si se violan todos os días e masivamente nos propios EUA sen que a cómplice e domesticada mal chamada "comunidade internacional" exprese algunha dúbida ou molestia.

 Porén, malia esta chea de chantaxes, ameazas e agresións (que os ideólogos intervencionistas prefiren chamar "sancións"), o pobo bolivariano prepárase para enfrontar calquera tipo de intervención, mesmo militar, de EUA e os seus esbirros. O goberno venezolano, que reiteradamente insistiu e fixo chamados a dialogar desde 2014 coa oposición en calquera instancia e lugar baixo o único requisito, que polo demais esixiría calquera goberno do mundo, de que se respecte a constitución política do país e os principios do dereito internacional, encarna deste xeito os ideais dos pobos latinoamericanos e caribeños que loitan contra toda forma de intervención imperialista e os intentos de reimplantar o colonialismo e a servidume en pleno século XXI.

 Mais a dereita opositora aglutinada en primeira instancia na outrora Mesa de Unidade Democrática (MUD) ignorou estes chamados ao diálogo e cando sentou na mesa, como ocorreu nas conversas de Santo Domingo, República Dominicana, a principios de 2018, a piques de asinar os acordos que se alcanzaron entre as partes, unha chamada desde Washington ordenou ao líder dos opositores abandonar a mesa de negociacións e descoñecelas para inmediatamente emprender un furibundo ataque mediático contra o goberno bolivariano.

 Pola súa banda, este acatou con firmeza e dignidade os acordos; en particular, un dos principais a que se chegou a proposta da oposición no sentido de adiantar as eleccións presidenciais para o mes de maio do mesmo ano. Desde aquela, a estratexia norteamericana púxose á fronte do golpe de Estado para derrocar o goberno lexítimo de Venezuela e a punta de lanza para esta acción é sustamente a socorrida "axuda humanitaria" que non é outra cousa máis que o cabalo de Troia da intervención imperialista.

 

[Artigo tirado do sitio web La Haine, do 20 de febreiro de 2019]