Gaza: o gueto de Varsovia do século XXI
A crueldade do Estado de Israel é brutal. Non teñen ningunha misericordia porque buscan a exterminación do pobo palestino para quedar cos seus territorios. Os paralelismos entre as políticas nazistas de exterminio de xudeus e as políticas sionistas de exterminación de palestinos son enormes. Gaza é o gueto de Varsovia do século XXI
Unha nova proba para a humanidade. De que lado estamos?
O denominado "conflito" en Palestina está conformado por múltiples dimensións que non se adoitan comprender por completo debido a que estamos inmersos na militancia crítica contra o xenocidio perpetrado polo Estado de Israel contra o pobo palestino.
O que se coñece en termos teolóxicos como a Terra Prometida, fonte de espiritualidades como a xudía, cristiá e musulmá, é o que a Torah sinala como a terra que nalgún momento habitou o pobo hebreo. Hoxe en día, esta terra clama novamente por xustiza, o que pon a toda a humanidade en alerta máxima. No pasado, as tradicións proféticas destas terras confrontábannos a través de textos sacros, e no presente, fano a través dos medios de comunicación. Unha vez máis, vemos "faraóns" dominando e explotando os pobos, aínda que xa non escravizan os xudeus, senón que asasinan sistematicamente o pobo palestino, un pobo milenario que encarna unha diversidade de espiritualidades e tradicións cosmolóxicas ancestrais. Se hai miles de anos as vítimas do faraón era o pobo de Israel, no presente son os colonos israelís os novos "faraóns" na Terra Prometida.
O colonialismo de poboación que perpetuou o Estado de Israel desde 1948 consiste na ocupación ilegal de territorios mediante o desprazamento forzado das poboacións palestinas orixinarias. O obxectivo deste Estado a través deste tipo de colonialismo non é explotar a man de obra palestina, senón apropiarse dos seus territorios e bens. Isto significa que non lle interesa manter os palestinos con vida, xa que a súa meta é expulsalos fisicamente do territorio. Como se pode imaxinar, este proceso é profundamente violento, xa que ningún pobo colonizado cede voluntariamente as súas terras e bens.
Con todo, este tipo de colonialismo non foi inventado polo Estado de Israel, senón que estivo a reproducirse por todo o planeta durante máis de cinco séculos. A conquista de Al-Ándalus na Península Ibérica en 1492 por parte da coroa cristiá e castelá representa quizais o primeiro caso de colonialismo de poboación moderno. Os mesmos métodos de colonización aplicados á poboación xudía, musulmá e cristiá unitaria que vivía en Al-Ándalus (como a limpeza étnica, a encomenda, a conversión forzada, o epistemicidio, entre outros), estendéronse a través da expansión colonial/imperial europea ás Américas, África, Asia e no seo da Europa da cristiandade[1]. Este período histórico que se inicia coa conquista de Al-Ándalus a finais do século XV coñécese como a Modernidade e representa a orixe do proxecto civilizatorio de morte constitutivo do sistema imperialista mundial actual.
A responsabilidade do colonialismo de poboación xenocida contra os palestinos recae, en primeiro lugar, sobre as elites do Estado de Israel. Porén, detrás deste Estado xenocida atópase Gran Bretaña, xa que unha vez finalizada a I Guerra Mundial e derrotado o califato Otomán en 1918, ocupou a rexión de Palestina e iniciou pola súa conta un proceso de colonialismo de poboación xenocida contra a poboación palestina que achandou o camiño para a posterior creación do Estado de Israel, o 14 de maio de 1948. A famosa "Declaración Balfour"[2] de 1917 inscríbese nesta liña, xa que implicaba o apoio oficial do Imperio británico ao proxecto sionista de estabelecer un "fogar nacional" para o pobo xudeu en territorio palestino. Tras a caída do califato Otomán, a Sociedade de Nacións outorgou oficialmente en 1922 o mandato sobre a rexión de Palestina a Gran Bretaña, convertendo así a toda a "comunidade internacional" en cómplice do desprazamento forzado de poboacións xudías europeas cara á rexión de Palestina. Por que? Porque en Europa existía un profundo racismo antixudeu que buscaba sacar os xudeus de Europa e que alcanzou o seu punto máis álxido durante a Segunda Guerra Mundial.
Pero detrás do xenocidio palestino non só están o Estado de Israel e o imperialismo británico, senón tamén o imperialismo estadounidense e, tras a II Guerra Mundial, a ONU. Esta última en 1947 propuxo, a través da resolución 181/II, a creación de "dous Estados" en territorio palestino, un plan que foi aceptado de facto polos sionistas e rexeitado categoricamente polo pobo palestino e o resto dos países árabes. En 1948, ocorreu o que os palestinos chaman a Nakba, a catástrofe. Case un millón de palestinos foron desprazados das súas vivendas e territorios por medio de de masacres para ser ocupados polos colonos xudeus, a inmensa maioría provenientes de Europa. Estes centos de miles de palestinos que sobreviviron aos masacres, terminaron en campos de refuxiados polo Medio Oriente, un deles Gaza. En canto aos Estados Unidos, este país estivo financiando e armando ao Estado de Israel desde o seu primeiro día de existencia. Por tanto, a responsabilidade das potencias imperialistas occidentais no xenocidio palestino é enorme, xa que elas son as que estiveron a promover por todos os medios existentes a civilización moderna, capitalista e occidental na rexión do Medio Oriente. Neste contexto, o Estado de Israel non é máis que o "can rabioso" do imperialismo occidental que actúa como o policía de Occidente no mundo árabe.
Tarde ou cedo terán que render contas e asumir a responsabilidade polo xenocidio que levaron a cabo, non só desde 1948 coa fundación do Estado de Israel, senón desde o Acordo de Sykes-Picot de 1916[3] e a Declaración Balfour de 1917. Este proxecto xeopolítico xenocida ten responsábeis claramente identificábeis. Eles son os que perpetraron até o día de hoxe o xenocidio contra o pobo palestino e deben asumir a responsabilidade en primeiro lugar.
Con todo, toda a humanidade está chamada a asumir a súa cota de responsabilidade polo xenocidio que está a ocorrer neste preciso instante. Cada un de nós está a ser xulgado espiritual e eticamente a través do espello da Terra Prometida, o que nos obriga a tomar unha posición. Aínda que non sexamos os perpetradores directos deste xenocidio, a nosa indiferenza ante esta atrocidade convértenos en cómplices. Os medios de comunicación (ou de desinformación masiva) expuxeron ante os ollos do mundo un xenocidio en vivo, en directo e a toda cor. Por tanto, todos somos conscientes do que está a suceder; todos somos conscientes de que os líderes do Estado de Israel deshumanizaron historicamente os palestinos, chegando a tratalos peor que aos animais.
Os EUA insisten en que o Estado de Israel ten o dereito a se defender e, por tanto, estívolle brindando respaldo mediático, diplomático e estratéxico-militar. Porén, o dereito á defensa non existe na lei internacional para os colonizadores, soamente existe para os pobos colonizados. O Estado de Israel é unha potencia militar colonial con capacidade nuclear que non necesita ningunha axuda para impor a súa Vontade de Poder sobre o pobo palestino e Hamás, que só conta con pedras e foguetes rudimentarios (os Qassam 3). Dado esta enorme desigualdade nas capacidades materiais vémonos imposibilitados a caracterizar o conflito como unha guerra e, no seu lugar, preferimos falar de xenocidio e limpeza étnica.
Desde un punto de vista moral, os palestinos non só teñen a razón, senón tamén o apoio e a solidariedade de todos os pobos do mundo que se opoñen ao abuso, a soberbia e a crueldade do Estado de Israel. Na actualidade, o Estado de Israel converteuse no novo Exipto, mentres que Benjamin Netanyahu é o novo Faraón. A historia inverteuse. Os xudeus en Terra Prometida deixaron de ser o pobo perseguido e convertéronse nos verdugos. Agora os perseguidos son os palestinos. A xustificación ideolóxica deste proxecto imperial-colonial é unha lectura literal e fetichista da Torah que traizoa o espírito dos mandamentos, ao mesmo tempo que dá forza aos militares que están na primeira liña do xenocidio.
Unha elite que se autodefine como xudía e representante de todos os xudeus no mundo, o cal é completamente falso, está a perseguir, asasinar e cometer abusos, torturas e xenocidio contra nenos, mulleres e anciáns palestinos en condicións de absoluta vulnerabilidade. Gaza non é un cárcere aberto, senón o campo de concentración máis grande do mundo, con máis de dous millóns de seres humanos atrapados no seu interior. Nos cárceres polo menos os presos reciben comida, auga, electricidade, atención médica e nunca son bombardeados. Nos campos de concentración o colonizador curta os servizos e bombardea indiscriminadamente cunha crueldade sen límites porque busca a exterminación dos colonizados.
No campo de concentración de Gaza, os colonizadores israelís controlan aspectos fundamentais da vida dos palestinos como a alimentación, a auga, a electricidade, a comunicación e os produtos que se importan e exportan. Bombardearon hospitais, escolas, mesquitas, bibliotecas, vivendas, oficinas de goberno e moito máis. A crueldade do Estado de Israel é brutal. Non teñen ningunha misericordia porque buscan a exterminación do pobo palestino para quedar cos seus territorios. Os paralelismos entre as políticas nazistas de exterminio de xudeus e as políticas sionistas de exterminación de palestinos son enormes. Gaza é o gueto de Varsovia do século XXI.
Por tanto, a Terra Prometida pon novamente a toda a humanidade ante un espello espiritual e ético. De que lado estamos? Ao lado dos perpetradores do xenocidio ou ao lado das vítimas? É hora de tomar posición; ninguén se desentender do que acontece, xa que mesmo aquel que se considere neutral está a tomar partido ao non actuar contra o xenocidio.
Os Estados occidentais están a tratar de restrinxir as manifestacións a favor de Palestina. En países como Gran Bretaña, por exemplo, están a tentar prohibir o uso da bandeira palestina para agochar a información en contra do xenocidio sionista e os imperialismos occidentais. Ademais, circularon unha enorme cantidade de noticias falsas (fake news) de gran impacto, non só sobre o pobo palestino, senón tamén sobre Hamás. Con todo, comprobouse que Hamás non decapitou a ningún bebé e que a suposta matanza de civís israelís descrita polos medios occidentais non é como a presentaron. Israel publicou unha listaxe cos nomes dos mortos do 7 de outubro, e a inmensa maioría era persoal militar. É dicir, Hamás non atacou a poboación civil, senón que o exército israelí foi o responsábel da maioría das mortes civís.
Mesmo hai denuncias de cidadáns israelís que acusan o exército israelí de disparar contra civís en lugar de esperar a que despexasen a área. Con que obxectivo? O de acusar a Hamás ante a opinión pública internacional e poder xustificar un xenocidio premeditado. Noutras palabras, puxeron en marcha unha operación de manipulación mediática da opinión pública a escala global. A pesar diso, toda a verdade se fixo pública, e aqueles que desexen coñecela poderán facelo, mentres que os que non o desexen, non o farán. A humanidade está a se dividir entre os que apoian activamente ou coa súa indiferenza o xenocidio en Palestina e os que loitan contra este.
Estamos ante un momento profundamente espiritual e mesiánico: ou organizámonos e detemos esta inxustiza, ou avanzamos indefectibelmente cara á destrución da vida na Terra. A produción, reprodución e desenvolvemento da vida debe ser a máxima prioridade da humanidade. Debemos defender a vida e deter os que a estiveron a destruír durante os últimos cinco séculos ou, pola contra, a vida na Terra corre perigo de se extinguir por completo. Este é o desafío ao que nos enfrontamos. É hora de actuar. Repetimos: ou actuamos en prol da vida ou, pola contra, contribuímos á súa destrución. Non hai termo medio nin neutralidade, xa que quen actúa desde unha suposta neutralidade permite que os dominadores sigan adiante cos seus proxectos coloniais xenocidas. De Israel consumar este xenocidio impunemente, aceleraranse os xenocidios en marcha, abriranse as portas a novos xenocidios e consolidarase o plan das elites financeiras de Davos de facer desaparecer unha boa parte da humanidade como "solución" á crise civilizatoria que enfrontamos.
Neste momento espiritual en que estamos como humanidade, debemos tomar conciencia ética e decidir de que lado nos situamos e cara a onde desexamos dirixir o futuro da humanidade. Novamente, a Terra Prometida clama por xustiza e ínstanos a converternos en mellores seres humanos.
Debemos superar a subxectividade moderna individualista e converternos en seres humanos máis misericordiosos, solidarios e comunitarios; pola contra, encamiñámonos ao inferno, é dicir, á destrución definitiva da vida. A modernidade capitalista occidental como civilización de morte puxo á humanidade ante un dilema: a vida ou a exterminación da humanidade. Palestina é un punto de inflexión. En Palestina está en xogo o futuro da humanidade entre a loita antiimperialista de liberación dos pobos que sempre anunciaron os profetas e a loita imperialista por dominar os pobos dos faraóns, emperadores e reis. Fagamos xustiza en Palestina para salvar a vida da humanidade!
_____________________________________________________________________________
Notas:
[1] Este tipo de colonialismo de poboación tamén se impuxo nos EUA, Canadá, Australia, Arxentina, Chile, Uruguai, o sur de Brasil, Suráfrica, Cimbabue e, na actualidade, está a se levar a cabo por parte do Estado de Israel contra o pobo palestino.
[2] Trátase dunha carta escrita polo Ministro de Relacións Exteriores de Gran Bretaña, Arthur James Balfour, o 2 de novembro de 1917, e dirixida ao barón Lionel Walter Rothschild, unha figura destacada na comunidade xudía en Gran Bretaña.
[3] En 1916, Gran Bretaña e Francia asinaron o Acordo de Sykes-Picot, no cal se acordou a división dos territorios do califato otomán unha vez derrotado na guerra. Este acordo tivo un profundo impacto na configuración política e territorial da rexión e foi obxecto de críticas e controversias ao longo da historia.
_____________________________________________________________________________
[Artigo tirado do sitio web La Haine, do 30 de outubro de 2023]
