O IX Congreso da CIG-Administración Pública reelixe a Luís Carballo Pose como secretario nacional
O IX Congreso da CIG-Administración celebrado este sábado en Compostela reelixiu a Luís Carballo Pose como secretario nacional con 125 votos a favor, 13 en branco e 1 nulo. No proceso, ao que concorreu unha candidatura única para todos os órganos a renovar e que se desenvolveu co lema “A túa voz, os teus dereitos, o noso servizo público”, tamén se escolleu a nova Executiva federal e se definiron as liñas de acción sindical que guiarán a CIG-Administración nos vindeiros anos.
A Executiva federal, que recibiu 133 votos a favor, 3 en branco e 2 nulos, quedou conformada polas seguintes persoas:
- Luís Carballo Pose
- Rosa María Fernández Muñoz
- Carmen Viso Rubín
- Henrique del Río Otero
- Manuel Gallardo Canitrot
- Manuel González Fernández de Tejada
- Catia Vázquez Cortiñas
- Consuelo Fernández Fernández
- Gonzalo Méndez Mosquera
Para o Consello Confederal -con 134 votos a favor, 5 en branco e 1nulo- resultaron elixidas as seguintes persoas:
- Luís Carballo Pose
- Manuel Gallardo Canitrot
- Marta Regueiro Abel
- Ana Pintos Pérez
- Zeltia Burgos Tortosa
- José Blanco Pichel
Carballo reivindica un modelo de administración pública ao servizo do pobo galego
No acto de clausura, xa reelixido secretario federal, Luís Carballo reafirmou o modelo de acción sindical da CIG “de firme defensa dos dereitos da clase traballadora galega nas administracións públicas” e da capacidade de decisión propia. Reivindicou un modelo de administración pública ao servizo do pobo galego, “non sometido a intereses alleos nin condicionado por dinámicas centralizadoras que ignoran a nosa realidade”, exixiu o recoñecemento efectivo da identidade galega no ámbito institucional e a normalización plena do galego, e uns servizos “directos, universais e de calidade”.
Carballo alertou que cada recorte, externalización, e privatización encuberta constitúe “un ataque directo ao ben común” que compromete “a igualdade das persoas, a cohesión das comarcas, o futuro da sanidade, da educación, da dependencia, da xustiza ou da administración local”. “E fronte a iso, afirmou, non imos calar nin aceptar que se disfrazan intereses privados de suposta eficiencia”.
Fronte ás prácticas sindicais de pacto e renuncia, puxo en valor a aposta da CIG “pola mobilización, pola organización desde abaixo e polo enfrontamento político e social” cando é preciso para asegurar avances “medíbeis, dereitos reais e dignidade para todo o persoal público galego”.
Apuntou á responsabilidade dos gobernos galego e estatal na temporalidade estrutural, a precariedade salarial, a falta de persoal, a sobrecarga de traballo, os recortes continuos, a privatización de servizos e o desmantelamentos da administración baixo o pretexto da dixitalización; e valorou que a “loita polo emprego público digno é tamén unha loita polo país”.
“A nosa forza está na organización, na mobilización e na convicción de que Galiza merece máis. Seguiremos denunciando, propoñendo e confrontando, con independencia, con conciencia de clase e con sentido de país. Porque un futuro digno para Galiza só é posíbel con servizos públicos fortes, emprego estable e un sindicalismo nacional galego que non se dobra nin se vende”, concluíu.
O secretario xeral insta a ter atrevemento e decisión para xerar dinámica mobilizadora
O secretario xeral da CIG, Paulo Carril, quen tomou a palabra na clausura do congreso, chamou a intensificar a loita para conseguir políticas alternativas e melloras reais nos centros de traballo “con atrevemento e decisión no día a día de xerar dinámica mobilizadora e ir á folga para gañar dereitos”, sen perder de vista a cuestión nacional “e de termos a capacidade de decidir nós sobre nós”.
Instou a “revitalizar o sindicato como un instrumento de solidariedade e de unidade de clase”, cuestión de especial relevancia tratándose de persoal da función pública “porque o neoliberalismo ten posto o punto de mira dende hai moito tempo na privatización e mercantilización dos dereitos sociais” e na conversión dos servizos públicos nunha gran oportunidade de negocio para o capital.
Carril puxo énfase na importancia do modelo sindical da CIG que neste contexto non se limita a mellorar as condicións de traballo, senón que é fulcral na defensa dos servizos públicos como elemento de cohesión social e redistribución da riqueza, é dicir, da xustiza social. Esta é a razón, valorou, pola cal este modelo de confronto que representa a CIG “está a ser atacado con dureza polo poder, e sometido a un intento de desacreditación e deslexitimación como instrumento de loita e mobilización”.
Fronte ao modelo asembleario, participativo e de resposta que representa a CIG, contrapuxo o modelo de pacto e diálogo social que representan as centrais estatais e que ten no “indigno acordo” salarial para o persoal empregado público asinado estes días co Goberno español o seu último exemplo.
“Só dende a confrontación poderemos avanzar”, aseverou Carril, apuntando que a CIG non é un sindicato que pretende xestionar, senón que "a nosa acción sindical ten como obxectivo transformar a realidade”. Para conseguilo, analizou, cómpre colectivizar, ter ampla capacidade de análise, de proposta, ter atrevemento na mobilización e ser un instrumento útil á clase traballadora galega.
Porque, concluíu, “ou hai máis sindicato e poder sindical, ou corremos o perigo de que a precariedade, a pobreza e a inxustiza social alimenten o crecemento do fascismo”.
Defensa dos dereitos e dos servizos públicos
As persoas asistentes debateron e votaron o Informe da Executiva saínte (aprobado por unanimidade) que recolle o traballo desenvolvido neste período, marcado pola xeneralización do traballo a distancia, a implantación da administración electrónica e as dificultades no acceso á atención presencial, a continuada perda de poder adquisitivo, o desmantelamento dos servizos públicos, o mantemento da taxa de reposición, ou a persistencia nos recortes de dereitos, agravados polos acordos asinados polos sindicatos estatais no chamado “diálogo social”.
Por iso as principais campañas na federación estiveron centradas na defensa dos dereitos laborais e retributivos do persoal público, reclamar o recoñecemento da identidade galega, a independencia sindical, a normalización do galego, o dereito a unha xubilación digna, a prestación pública dos servizos, por unha atención á cidadanía presencial e sen discriminacións, e a soberanía social e económica de Galiza.
A esta acción de ámbito nacional sumáronse as iniciativas, propostas e mobilizacións centradas nas problemáticas propias de cada un dos sectores que integran a federación, e na defensa dos dereitos das mulleres e o traballo pola igualdade real e efectiva. Denunciando que neste período se produciu “un avance formal pero non real nas políticas de igualdade das administracións públicas” e que alén da demora na negociación, “os plans aprobados carecen de avaliación, recursos e vontade transformadora”.
“As campañas que impulsamos amosan que promovemos mobilizacións locais, sectoriais e estatais, e ofrecemos respostas que non dependan dos pactos cos sindicatos estatais que non garanten dereitos reais”, saliéntase no informe. Tamén se apunta ao medre na afiliación do 6,40% con respecto ao ano 2021
Como desafíos apúntase á necesidade de garantir a renovación xeracional, consolidar a acción sindical nas rúas e nos centros de traballo, reforzar a mobilización, potenciar a comunicación ou “garantir que as reivindicacións se traduzan en acordos reais, non en promesas”.
Aposta polo sindicalismo comabativo e participativo
Este IX Congreso tamén debateu e definiu as liñas de traballo dos vindeiros anos recollidas no Relatorio de Acción Sindical que foi aprobado por 133 votos a favor, 0 en contra e 1 abstención. O documento recolle demandas básicas da federación para o conxunto das administracións como o establecemento dunha cláusula de garantía salarial ligada ao IPC e blindada por lei, a acordos salariais anuais ou plurianuais que garantan gañar poder adquisitivo.
Así mesmo, avanzar cara a xornada de 32h semanais como única vía para garantir o emprego; o recoñecemento dunha xubilación digna en anticipada; o uso normalizado e pleno da lingua galega en todas as administracións; e a eliminación das taxas de reposición e de toda lexislación restritiva que impuxo os recortes nas administración públicas; ou a transformación dixital ao servizo da cidadanía e do interese colectivo, que respecte os dereitos laborais, preserve o emprego público, e asegure a transparencia, a equidade e a protección de datos
Fronte ao modelo do diálogo social, chama a apostar por un sindicalismo combativo, participativo e ao servizo da clase traballadora, “reforzar esta alternativa, difundir o noso modelo e continuar a loita por un cambio real do sistema”.
