Sem programa claro, e a mínima sombra de seu passado, o PD, cujas origens remontam ao Partido Comunista Italiano, voltou ao governo — agora aliado ao estranhíssimo PVS. Retorno impede triunfo da ultradireita, mas por quanto tempo?

As formas de intensificação do trabalho, a burla dos direitos, a superexploração, a vivência entre a formalidade e a informalidade, a exigência de metas, a rotinização do trabalho, o despotismo dos chefes, coordenadores e supervisores, os salários degradados, o trabalho intermitente, os assédios, os adoecimentos e as mortes indicam um forte processo de proletarização e de explosão desse novo proletariado de serviços que se expande em escala global, diversificando e ampliando a classe trabalhadora

Unha e outra vez durante o último ano Pedro Sánchez puxo como modelo a seguir polo PSOE o do presidente António Costa en Portugal, facendo referencia ao éxito da súa xestión económica e na creación de emprego. Todo indica que ademais serviulle como exemplo para argallar a súa folla de ruta respecto dun acordo con outros partidos que lle garantisen a investidura dende fóra do executivo, de xeito que podería empregar despois, como Costa, a chamada xeometría variábel, ou sexa: acordar a esquerda e dereita segundo fose o tema. Iso é o que acaba de suceder en Portugal, onde, con total naturalidade, o Partido Socialista buscou o apoio na dereita para levar adiante unha reforma laboral que precariza aínda máis as relacións laborais en beneficio da patronal.

Os gobernos da dereita na rexión pretenden na conxuntura retomar o rumbo dos noventa, de inserción subordinada, e consolidar unhas relacións socioeconómicas converxentes coa demanda política da hexemonía mundial capitalista