A empresa, que se encarga dos servizos de emerxencias do 061 e dos servizos de transporte programados, está integrada nas dúas UTEs que teñen a concesión do Sergas para realizar estas labores na zona de Redondela. Pero hai dúas semanas, o empresario entregou unha carta ao Comité na que se comunicaba que a empresa non pode facer fronte ao pagamento dos salarios, alegando que os cartos da concesión non cobren os gastos.

Diante desta situación de inseguridade, os traballadores/as acordaron iniciar este mércores unha folga para esixir garantías do cobro das nóminas de todo o persoal e demandar o cumprimento do convenio colectivo.

A este respecto, dende a FGAMT-CIG explicaron que o pasado luns se producía unha xuntanza, coa mediación do Sergas e representantes da UTE, na que esta se comprometeu a avalar ao empresario e abonar a nómina correspondente ao mes de marzo, compromiso que se fixo efectivo esta mañá.

Non obstante, a xornada de folga continuou adiante xa que a UTE só garante os pagamentos para os traballadores/as do 061, mentres que os/as destinados/as aos servizos programados permanecían na máis absoluta incerteza. Dende a FGAMT puntualizaron que existe o temor de que o empresario teña a intención de dividir a compañía, o que suporía un cambio nas condicións de traballo de parte do cadro de persoal.

Así mesmo, os traballadores/as demandaron a apertura dunha mesa de negociación para resolver outras problemáticas relacionadas co incumprimento do convenio colectivo ou coas carencias en materia de seguridade e saúde laboral e acadar compromisos firmes nestas cuestións.

Malia manter unha xuntanza de última hora, non se conseguiu chegar a ningún acordo, polo que os traballadores/as acordaron continuar coa folga. Alén diso, convocaron para este xoves, día 8 de abril, unha concentración, ás 11:30 horas, diante da Dirección Provincial do SERGAS.

En rolda de prensa, o secretario de Transportes da FGAMT-CIG, Xesús Pastoriza, o secretario comarcal da FGAMT-CIG en Ferrol, Alexandre Romero, e os tres traballadores afectados, Modesto Casal, Iñaki Llamas e Juan Carlos López, compareceron en rolda de prensa para denunciar a situación de constante acoso e persecución que están a padecer.

A persecución contra estes tres traballadores iniciouse logo de que reclamaran ao empresario as contías que adebedaba do ano anterior a respecto das dietas, horas extraordinarias, etc. Tras varias reunións, o propietario de Ambulancias do Eume, rompeu as negociacións e ameazou con tomar represalias contra os traballadores se continuaban coas súas reivindicacións.

O empresario ten deteriorado as súa condicións laborais até tal punto que non lles permite estar na sala de descanso da base da ambulancia, prohibiulles saír a comer fóra do recinto, se queren fumar teñen que saír acompañados, teñen prohibido reclinarse nos sofás da base, chegando a botalos do centro unha noite durante tres horas.

Acoso fóra do centro de traballo

O acoso tense  producido mesmo fóra do centro de traballo, segundo denunciou Pastoriza. De feito, a un dos traballadores o empresario comezou a perseguilo a nivel individual, seguíndoo pola rúa, tirándolle fotos, entrando nos locais onde el estaba... E até mesmo tivo que intervir a policía para frear esta situación.

Doutra ocasión, este mesmo operario sufriu unha sanción de 10 días de suspensión de emprego e soldo por facilitar a  da ambulancia para o traslado dun cadáver, seguindo ordes do forense

Esta situación, veu minando a saúde dos tres traballadores, que agora se atopan de baixa psiquiátrica. Baixa que xa foi revisada, a instancias do empresario, pola Inspección Médica, quen confirmou que os tres operarios se atopan en condicións psicolóxicas moi malas e cuxa recuperación requirirá en prolongado período de tempo.

Denuncias na Inspección e querela criminal

A CIG, pola súa banda xa presentou denuncias diante da Inspección de Traballo así como demanda de cantidades polos atrasos que a empresa adebeda aos traballadores. Así mesmo, estase estudando presentar unha demanda de tutela de liberdade sindical por ameazas, xa que o empresario coaccionou aos traballadores co obxecto de revogar ao único delegado do persoal de Ambulancias do Eume, Modesto Casal.

Pastoriza tamén advertiu que se está a ultimar unha querela criminal contra o empresario por coaccións, lesións e atentado contra os dereitos dos traballadores, que se presentará a vindeira semana.

Criticas ao 061

Dende a FGAMT-CIG criticouse a actuación da Fundación de Urxencias Sanitarias 061, quen até o momento ignorou todas as irregularidades cometidas por Ambulancias do Eume e postas no seu coñecemento pola CIG e os traballadores, tanto no que se refire ao acoso laboral como ás pésimas condicións nas que se atopa a única ambulancia da empresa. Dende a CIG laméntase que diante desta situación o 061 se limitase a dicir que a documentación da empresa está en regra.

Neste senso, hai que lembrar que Ambulancias do Eume está integrada na UTE que ten a concesión da zona sanitaria de Ferrol, cubrindo os Concellos de Pontedeume, A Capela, Cabanas, Monfero, Ares e Mugardos. Non obstante, Ambulancias do Eume non cumpre nin sequera coa legalidade vixente, que obriga a ter dúas ambulancias (unha delas de reposto), pois só conta cun vehículo, que ademais tampouco cumpre coas condicións mínimas esixidas: ten ferruxe, éntralle auga, e sofre constantes avarías.

Os bombeiros dos consorcios reclaman o recoñecemento dos seus dereitos laborais, a homoxeneización das condicións de traballo, así como un servizo público de emerxencias que “responda aos estándares de cualidade da normativa europea”. Fidel Vicente, voceiro do colectivo, destacou que “logo de catro anos de promesas Galiza conta cun sistema de emerxencias precario, que carece dos protocolos necesarios e sen o material axeitado para dar cobertura a todo o País”.

Os traballadores e traballadoras dos Servizos de Prevención, Extinción de Incendios e Salvamento que pertencen aos consorcios están contratados por empresas privadas que xestionan este servizo público sen que existan criterios de homoxeneización laboral, polo que os traballadores/as perciben distintos salarios, teñen distintas condicións de traballo e horarios, en función do consorcio onde desenvolven o seu traballo.

Luís Ferreiro, responsábel da CIG de Monterrei-A Limia, destacaba a este respecto que “durante os últimos catro anos escoitamos promesas e máis promesas, o que queremos é que se remate coa precarización absoluta destes profesionais, que se estabilicen os seus postos de traballo e que se poña en marcha un servizo público e de cualidade”.

O colectivo de profesionais anunciou que continuará coas reivindicacións logo de que a Directora Xeral de Protección Civil coa que mantiveron unha reunión, evitase calquera tipo de compromiso e non garantise nin a estabilidade laboral nin a mellora das condicións dos bombeiros.

Constitución dos consorcios

Hai que lembrar que dos consorcios provinciais deseñados na Lei de Emerxencias só o consorcio provincial de A Coruña está en funcionamento e o de Lugo vén de constituírse mediante decreto do 5 de febreiro pasado. Mentres, apuntan, dos consorcios de Ourense e Pontevedra “non se ten ningunha noticia”.

No que atinxe aos servizos dependentes do consorcio provincial da Coruña, apuntan que os parques están concesionados con empresas privadas mediante contratos en precario, con estructuras inconexas e cunha evidente falta de medios materiais e humanos. Ademais, dende a entrada en vigor da Lei 5/2007, de Emerxencias de Galiza, a administración non ten desenvolvido ningún plan director destes servizos, ao que obriga a propia norma.

Carencia de medidas

As carencias denunciadas polos bombeiros traen como consecuencia que os distintos servizos de prevención, extinción de incendios e de salvamento veñan actuando sen criterios estables e protocolarizados, e faltos de calquera tipo de coordinación territorial e operativa, “sendo a improvisación o común denominador a todo tipo de actuacións”.

Estas carencias véñense suplindo coa profesionalidade e boa vontade dos membros dos propios servizos, que coa súa dedicación están a evitar que o sistema de emerxencias se converta nun auténtico caos.

As principais carencias denunciadas polos profesionais do servizo son:

1. -Os escasos medios humanos incumpren calquera estándar de seguridade, e tan só buscan aforrar cartos para incrementar os beneficios empresariais.

2. -Non se realizan as revisións as instalacións escolares, centros de saúde, instalacións deportivas e outros lugares estratéxicos dos concellos galegos susceptibles de emerxencia, nos que non existe ningún protocolo organizado de actuación.

3. -Non hai formación regrada nos parques, a formación e renovación de coñecementos é algo fundamental na profesión tendo que facela cada traballador pola súa conta, moitas veces mendigando cursiños e sempre de forma individual, o que supón que nunca se fan cursos conxuntos entre os compañeiros de traballo.

4. -Déficit absoluto en material e equipamento, tanto persoal como colectivo.

5. -Aforro de gasóleo ata o último céntimo o que repercute en non poder recorrer os pobos para ver as entradas e saídas, puntos de abastecemento de auga, etc.

6. -Descordinación máis absoluta entre os diferentes actores das emerxencias: Garda Civil, 061, Protección Civil, 112...

7. -Compra de vehículos e material sen ningún criterio lóxico, tan só atendendo a criterios especulativos, sen consultar en ningún caso ao persoal que vai traballar con eles, nin as necesidades reais do servizo.

8 -Non se poden realizar as practicas diarias polo aforro sistemático de material (extintores, espumóxenos, gasóleo, etc...).

9. -Concesión do servizo a empresas que non pagan os traballadores (Seganosa), que non respectan o dereitos mínimos e fundamentais do Estatuto dos Traballadores.

O Regulamento Xeral de Circulación recoñece como vehículos de “carácter prioritario”, entre outros, os de “asistencia sanitaria que circulen en servizo urxente”, como é o caso das ambulancias do 061. Por conseguinte, a norma permite a estes condutores deixar de cumprir o Código de Circulación, agás as ordes e sinais dos axentes, “a condición de ter comprobado que non poñen en perigo a ningún usuario da vía”.

Este regulamento indica que os condutores dos vehículos prioritarios deberán utilizar os sinais luminosos e acústicos para advirtir da súa presenza ao resto de usuarios da vía. Non obstante, poderán empregar só os luminosos “cando a omisión dos sinais acústicos especiais non entrañe perigo algún para os demais usuarios.”

Sen embargo e a pesar do anterior, os condutores seguen a ser multados e a Consellaría de Sanidade conténtase coas explicacións ofrecidas desde a Xefatura de Tráfico da Coruña. Ambos organismos acordaron, inexplicabelmente, que os axentes de Tráfico impoñan sancións “cando o modo de circular das ambulancias contraveña o Código de Circulación”.

A maior contradición atópase no caso específico dos controis mediante radares fixos nos que as ambulancias circulen a máis velocidade da fixada. Neste suposto, a Consellaría e a DGT decidiron que estes vehículos non poderán circular de maneira “temeraria” e “deberán respectar todas aquelas normas reflectidas no Código de Circulación”. No caso de seren sancionadas, as empresas adxudicatarias “enviarán as multas impostas ao 061, xustificando que están nun servizo urxente”. É nesta argumentación onde se contradí Sanidade. A Consellaría, nunha resposta parlamentaria a unha pregunta do BNG, asegurara que “en todos os casos nos que se mobiliza unha ambulancia da Rede de Transporte Sanitario Urxente (nas que están englobadas as do 061), esta mobilización ten carácter de urxencia”. Por tanto, a CIG-Transporte esíxelle a este departamento autonómico que se aclare.

A CIG-Transporte pregúntase por que a Garda Civil multa os condutores de ambulancias en certas zonas e a Consellaría de Sanidade o consente. Esta pregunta non ten unha explicación lóxica, pois os condutores do 061 poden deixar de cumprir o código de circulación a condición de que non poñan en perigo ao resto de usuarios da vía.

O comité, no que a CIG ten maioría absoluta, deu a coñecer a campaña para obter apoios dos cidadáns nunha rolda de prensa realizada o 25 de abril en A Coruña. 

Comunicado emitido polo comité de empresa:

Actualmente estamos en situación de conflito laboral dentro das negociacións para o convenio colectivo da Cruz Vermella na provincia da Coruña. Xa dende o inicio da negociación en Febreiro deste ano a Empresa mostrou escasa ou nula vontade de negociación e dedicouse a enredar co obxectivo de dilatar o proceso e xogar coa paciencia de todos os traballadores e traballadoras.

O tema principal nesta negociación, como xa difundimos anteriormente, é a precariedade salarial na que nos atopamos. Estamos falando de salarios que aumentan soamente cando o Goberno sobe o salario mínimo interprofesional, de diplomados e licenciados que cobrando ao redor de 800 € teñen que depender dos seus pais para chegar a fin de mes, de traballadores e traballadoras que fan quendas nocturnas cobrando un suplemento de só 36 € brutos mensuais, etc.

A Empresa considera que a suba de 3 € nun salario de 601 € é un “aumento do poder adquisitivo”, tamén nos poderían dicir que para chegar a cobrar 1.000 € mensuais, coa suba que eles nos propoñen, teríamos que agardar 27 anos. Ademais hai que ter en conta que os traballadores e traballadoras de intervención social precisan urxentemente de unha dignificación profesional acorde cos servizos que se prestan neste ámbito, tan necesario e valorado pola sociedade pero non tan valorado polas propias Empresas deste sector, que promocionan e publicitan a participación económica da sociedade e que despois non utilizan eses cartos para contribuír a mellorar as condicións laborais dos seus traballadores e traballadoras. Sirva coma exemplo que no Plan de Emprego de Cruz Vermella na Coruña estanse a conseguir traballos mellor pagados aos usuarios e usuarias que os dos propios Mediadores/as e Orientadores/as laborais, o que nos formula a dúbida de presentarnos coma usuario/as dos nosos propios servizos para acadar unha mellora substancial e non a esmola que nos ofrece a Empresa.

Tamén habería que subliñar a falta de ética por parte da Empresa ao convocar Asembleas de traballadores e traballadoras, desprezando ao Comité coma representante da parte social, dando datos falsos ou maquillados da situación económica co fin de dividir, amedrentar e provocar rumoroloxía de corredores que disperse a atención do verdadeiramente importante. Facilitan datos nos que poñen a lupa sobre o que lles interesa, obviando datos que non lle son tan favorables. Falan do Convenio municipal de Transporte Sanitario, que segundo eles leva sen aumentar en oito anos, pero non falan do que cobran por servizos de apoio a Fundación de Urxencias Médicas 061 ou do que cobran por enviar unha ambulancia a un evento público (fútbol, concertos, etc.), na cal soamente acoden voluntarios e voluntarias, e de casos coma estes temos ducias. Tamén son falsos os dados que dan de que as subvencións que reciben da administración apenas cobren o custe dos servizos que se ofrecen; pois unha parte importante das mesmas se xustifican e se destinan á “xestión administrativa” da institución (é dicir á dirección da entidade, que ten uns salarios fora de convenio) en lugar de destinalo aos propios programas subvencionados.

Ante estas circunstancias os traballadores e traballadoras víronse obrigados a mobilizarse e denunciar publicamente esta situación e foi só nese momento (tras dous meses e medio de negociacións) cando a Empresa se sentou a falar de posibles melloras salariais, comprometéndose a realizar un estudo financeiro de “de ate onde poderían chegar en materia salarial”; pero desde esa xuntanza (que tivo lugar o 16 de abril) a empresa non comunicou aínda sequera unha data para a próxima reunión, co cal moito nos tememos que pretenda dilatar, aínda máis, o proceso negociador.

Polo tanto o Comité de empresa da Cruz Vermella da Coruña quere manifestar que non van renunciar á negociación, e tampouco á mobilización se for preciso, para conseguir o que todo traballador merece, que é vivir dignamente do seu traballo.

O Comité, así mesmo, solicita o apoio de toda a cidadanía enviando ao Comité de Empresa sinaturas en solidariedade coas súas peticións e pola dignificación do traballo social.